صفر خالص چیست؟/ برنامه های کاهش گازهای گلخانه ای، زغال سنگ و گرمایش زمین اجرایی می شود؟

به گزارش دنیای معدن, برنامه کربن صفر (صفر خالص) اصلی ترین موضوع مطرح شده در اجلاس اقلیمی سازمان ملل (cop26) است. کشورهای شرکت کننده در نشست تغییرات اقلیمی "کاپ 26" در گلاسکو برنامه های خود برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را به اجلاس ارائه می دهند.

آنها امیدوارند تا سال 2050 به هدف جهانی "صفر خالص" دست یابند و به کند شدن روند گرمایش جهانی کمک کنند. اصطلاح "صفر خالص" به معنی خودداری از افزودن به تولید گازهای گلخانه ای در جوّ زمین است.

در واقع پروژه "صفر خالص" به این معنی است که مقدار کربنی که تولید می شود با مقدار کربنی که به هر طریقی جذب می شود برابر باشد و به این ترتیب مقدار انتشار کربن به صفر برسد.

دستیابی به صفر خالص مستلزم کاستن از میزان انتشار گازهای گلخانه ای تا حد امکان و متعادل کردن تولید کربن ناشی از فعالیت های مختلف از طریق جذب و حذف مقدار کربن معادل کربن تولیدی است.

گازهای گلخانه ای مانند گاز کربنیک یا دی اکسید کربن (CO2) از سوزاندن نفت، گاز و "زغال سنگ" در خانه ها، کارخانه ها و وسایط حمل و نقل تولید می شود. انتشار این گاز باعث می شود انرژی خورشید در جو زمین "به تله" بیفتد و نتواند خارج شود که نتیجه آن، گرم شدن هوای کره زمین است.

در جریان کنفرانس تغییرات اقلیمی گلاسکو، کشورها وظیفه دارند گام هایی را که در نظر دارند در راستای تحقق این طرح به اجرا بگذارند مشخص کنند.

اصلی ترین برنامه کشورها برای جذب کربن آزاد شده, مقابله با جنگل زدایی و استفاده از ظرفیت های طبیعت و درختکاری در ابعاد بالا به منظور جذب کربن توسط درخت ها است. اما کارشناسان این سوال را مطرح می کنند که آیا فضای کافی برای کاشت درخت مورد نیاز برای جذب این مقدار کربن تولیدی وجود خواهد داشت؟

در کنار این طرح ها, توسعه فناوری جذب و ذخیره کربن نیز پیشنهاد شده است. این فناوری شامل استفاده از ماشین های ویژه برای گرفتن کربن از هوا، جامد کردن و دفن آن در زیر زمین است. البته این فناوری هنوز در مراحل اولیه قرار دارد، استفاده از آن پرهزینه بوده و کارآیی آن هم به اثبات نرسیده است.

بر اساس توافقنامه سال 2015 پاریس، 197 کشور موافقت کردند برای جلوگیری از شدیدترین تاثیرات تغییرات آب و هوایی، تلاش کنند افزایش دمای کره زمین را در سطحی "خیلی کمتر از" 1.5 درجه سانتیگراد نگه دارند. کارشناسان می گویند برای رسیدن به این هدف، باید تولید خالص کربن تا سال 2050 به صفر برسد، یعنی در برابر هر مقدار کربن ناشی از استفاده از عوامل تولیدکننده گاز کربنیک، اقداماتی برای جذب همان مقدار کربن از هوا صورت گیرد.

در مورد اینکه چگونه برخی کشورها خواهند توانست به " صفر خالص" برسند اختلاف نظر وجود دارد. به عنوان مثال، اگر کشوری صنایع آلاینده مانند تولید فولاد را تعطیل کند، گاز کربنیک کمتری تولید خواهد کرد. اما اگر همین کشور همان مقدار فولاد را از کشور دیگری وارد کند، به جای کاهش مجموع گازهای گلخانه ای در جهان، عملا انتشار کربن خود را به کشور دیگری منتقل کرده است.

طرح هایی توصیه شده تا کشورهای ثروتمند بتوانند با پرداخت پول به کشورهای فقیرتر، آنها را قادر کنند سوخت های پاک تر به کار بگیرند و با وجود تولید کالاهایی که انرژی زیادی نیاز دارد، گازهای گلخانه ای کمتری منتشر شود. با وجود این، برخی از منتقدان چنین روشی را به معنی فرار از مسئولیت جهت بهبود وضعیت در داخل خود این کشورها تلقی می کنند.

افزایش بی سابقه انتشار گازهای گلخانه ای/چین، آمریکا و اتحادیه اروپا دارای بیشترین آلایندگیاجلاس آب وهوایی گلاسکو؛ تعهد بیش از 100 کشور برای کنترل جنگل زدایی تا 2030دبیرکل سازمان ملل در اجلاس آب هوایی گلاسکو: در حال حفر قبر خودمان هستیم!