چرا طلا هنوز جذاب است؟

به گزارش دنیای معدن از ایسنا، قیمت طلا در اوایل ماه مه به بالاترین حد خود و ۲۰۸۱ دلار در هر اونس رسید که ۱۴.۸ درصد از اوایل سال جاری افزایش یافته بود و عامل آن خریدهای بزرگ بانک‌های مرکزی جهانی است که نگران عدم قطعیت در بخش بانکی، رکود اقتصادی و چشم انداز کاهش نرخ‌های بهره هستند. با این حال، از آن زمان به بعد، طلا به زیر آستانه ۲۰۰۰ دلار کاهش یافته و به ۱۹۸۴ دلار رسیده است که با توجه به نگرانی‌های مداوم در مورد بن‌بست در ایالات‌متحده برای افزایش سقف بدهی این کشور، زنجیره ضرر اخیر برای فلز زرد گرانبها را گسترش داده است. البته قیمت طلا درصد قابل‌توجهی از نقره، پلاتین و پالادیوم پیشی گرفته است.

نقره در ابتدای ماه مه به ۲۶.۱۲ دلار در هر اونس رسید که ۷ درصد از اول ژانویه افزایش یافته است اما به ۲۳.۷۵ دلار کاهش یافته است که بسیار پایین‌تر از بالاترین قیمت خود در سال ۲۰۲۱ یعنی ۳۳ دلار در هر اونس و ۵۲ درصد کمتر از رکورد ایالات‌متحده و ۴۹.۴۵ دلار در سال ۱۹۸۰ ثبت شد. نقره با وجود محبوبیت آن در بین جواهرسازان و افزایش استفاده از آن در پانل‌های خورشیدی و انواع دستگاه‌های پزشکی، اکنون تنها ۱۲ درصد از ارزش طلا را دارد.

قیمت پلاتین نیز از ماه ژانویه تنها ۴ درصد افزایش یافته و به ۱۱۳۵ دلار در هر اونس در اوایل این ماه رسیده است. در حال حاضر بهای ۱۰۷۴ دلار در هر اونس است که بسیار کمتر از اوج ۱۸۸۷ دلار آمریکا در سال ۲۰۱۱ است.

قیمت پالادیوم در سال گذشته پس از حمله روسیه به اوکراین به ۳۳۳۹ دلار در هر اونس رسید. نوسانات گسترده در پایان سال ۲۰۲۲ قیمت‌ها را ۵۰ درصد کاهش داد و در حال حاضر در حدود ۱۴۹۱ دلار آمریکا معامله می شود که حدود ۲۵ درصد ارزان‌تر از طلاست.

جفری کریستین، مدیر اجرایی شرکت مشاوره کالایی مستقل CPM پیش‌بینی می‌کند که نقره به دنبال طلا خواهد آمد و تا پایان سال ۲۰۲۳ به شدت افزایش می‌یابد و در سال ۲۰۲۴ نیز پایدار خواهد بود. او معتقد است که تقاضای رو به رشد جهانی برای انرژی خورشیدی به این معنی است که نقره در میان‌مدت و بلندمدت صعودی خواهد ماند. کریستین، با توجه به اینکه چرا نقره به خوبی طلا عمل نمی‌کند، عنوان کرد که دلیل اصلی این است که امروزه بیش از مقدار کافی نقره وجود دارد.

کریستین گفت: بسیاری از سرمایه‌گذاران فلزات گرانبها طلا را ترجیح می‌دهند زیرا بازار نقدینگی بهتری دارد و بانک‌های مرکزی و مدیران صندوق معمولاً تمایل بیشتری به نگاه بلندمدت دارند و صرف نظر از قیمت آن را برای دوره‌های طولانی‌تری حفظ می‌کنند.