تفاوت نکونام و نویدکیا؛ اصول را زیر پا نگذار

به گزارش دنیای معدن – تیم‌های فوتبال فولادخوزستان و سپاهان در حالی در این فصل به عنوان نمایندگان ایران راهی لیگ قهرمانان آسیا شدند که با وجود پیش‌بینی‌ها عملکرد متفاوتی داشتند و نتایج دور از انتظاری حاصل شد.

شاید پیش از آغاز مسابقات کارشناسان شانس بیشتری برای صعود سپاهان به عنوان یکی از پرمهر‌ه‌ترین تیم‌های ایران قائل بودند و فولاد از شانس بالایی برخوردار نبود، اما در پایان مسابقات مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا نتایجی رقم خورد که تمام این معادلات را بر هم زد.

بعد از عملکرد ناامید کننده تیم فوتبال سپاهان اصفهان در لیگ قهرمانان آسیا و حذف از این رقابت‌ها با کسب تنها ۷ امتیاز از ۶ بازی و قرار گرفتن در رده سوم جدول چهار تیمی و از سوی دیگر عملکرد پر فراز و نشیب زردپوشان در فصل جاری لیگ برتر و از دست رفتن شانس قهرمانی، مدیران این باشگاه را حتی به فکر مذاکره و جذب یک سرمربی بزرگ خارجی انداخت.

اما در سوی مقابل فولاد خوزستان با تیمی به مراتب کم‎‌ ستاره‌تر از سپاهان در پایان مسابقات گروه C لیگ قهرمانان آسیا با ۱۲ امتیاز به عنوان تیم صدرنشین راهی مرحله بعد شد تا در مرحله حذفی (یک هشتم نهایی) به مصاف تیم دوم گروه E یعنی الفیصلی عربستان برود. شاگردان نکونام در حضور تیم‌های مانند شباب الاهلی، آهال ترکمنستان و الغرافه قطر نتایجی رقم زدند که تحسین همگان را به همراه داشت.

اما تفاوت عملکرد این دو مربی از کجا نشأت می‌گیرد؟

جواد نکونام، فصل گذشته در فینال مسابقات جام حذفی موفق شد استقلال را شکست داده تا هم فولاد نخستین قهرمانی‌اش در جام حذفی را جشن گرفته و هم نکونام به اولین جام دوران مربیگری‌اش برسد. وی که پس از قهرمانی در حذفی از فولاد جدا شد، خیلی زود به دلیل نتایج ضعیف این تیم در فصل جدید با تصمیم مدیران باشگاه به فولاد بازگشت و این بار بازگشت خود را با شکست دادن پرسپولیس در سوپرجام و به دست آوردن دومین جام خود با فولاد جشن گرفت.

نکونام که پس از بازگشت به فولاد نتایج خوبی با این تیم گرفت و به جز قهرمانی در سوپر جام این تیم را در لیگ برتر هم به رده چهارم رسانده است، در آسیا هم نمایش خوبی ارائه داد تا با ۳ پیروزی و ۲ تساوی به مرحله بعدی صعود کند. صعود آسیایی با فولاد سومین موفقیت نکونام با این تیم اهوازی بود که در کمتر از یک سال به دست آمد.

نتیجه‌گیری فولاد با نکونام و ناکامی نویدکیا با سپاهان در آسیا را نباید تنها به حساب تاثیرگذاری خارجی‌ها و موقعیت‌سوزی سپاهانی‌ها گذاشت. مربیگری در تیم ملی به عنوان دستیار و خونه‌به‌خونه بابل در لیگ دسته اول، صعود تاریخی با نساجی مازندران به لیگ برتر و موفقیت در فولاد مسیری است که نکونام برای باتجربه شدن طی کرده، اما تمام تجربه نویدکیا با سرمربیگری سپاهان بوده است.

نویدکیا در این سال‌ها آنقدر منتظر نشست و حاضر نشد تا از تیم‌های پایین‌تر کار مربیگری و حتی دستیاری را آغاز کند تا نیمکت سپاهان خالی شود و نتیجه‌اش چیزی است که اکنون در آن گرفتار شده و حتی در میانه فصل دو مرتبه اقدام به استعفا کرد که نشان از تزلزل و بی‌ثباتی وی در امر مربیگری دارد.

بله، تفاوت‌ها کاملاً واضح و آشکار است و مسیر موفقیت روشن؛ اما شاید همچنان خیلی‌ها بر این باور باشند که شأن آنها دستیاری و مربیگری در تیم‌های کوچک و گمنام نیست و باید کار را از نیمکت تیم‌های بزرگ سابقشان به عنوان نفر اول آغاز کنند؛ مسیری که همیشه به موفقت ختم نمی‌شود و در اکثر موارد به بیراهه می‌رود. همین موضوع ثابت می‌کند برای قرار گرفتن در مسیر و رسیدن به موفقیت اصول را نباید زیر پا گذاشت و پله‌های ترقی را یکی، یکی طی کرد، مانند کاری که نکونام کرد نه نویدکیا.