معادن زغال سنگ آلمان سبز می شوند

به گزارش دنیای معدن، کمتر از یک سال پس از اینکه شرکت معدنی بزرگ تولیدکننده زغال سنگ لیگ آلمان از برنامه های خود برای تبدیل معادن روباز به مزارع بادی و خورشیدی پرده برداری کرد، نگرانی ها مبنی بر اینکه این شرکت و سایر معدن کاران زغال سنگ از مزیت ناعادلانه فعلی برای حرکت به سمت انرژی های تجدیدپذیر استفاده کنند، افزایش یافته است.

 

به نقل از بلومبرگ، از آنجایی که بزرگترین اقتصاد اروپا قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ حدود ۸۰ درصد از انرژی خود را از انرژی های تجدیدپذیر تامین کند، دولت مناطق معدنی سابق را آماده توسعه ارزیابی کرده و مشوق هایی برای آنها در نظر گرفته است. برای معدن زغال سنگ لیگ LEAG و سایر استخراج کنندگان زغال سنگ مانند آر دبلیو ای RWE این یک راه نسبتا سریع برای تضمین کسب و کار آنها در آینده بدون زغال سنگ است.

هنگامی که تورستن کرامر مدیر اجرایی لیگ، برنامه سرمایه گذاری ۱۰ میلیارد یورویی خود را برای تبدیل شدن به نیروگاه سبز در ماه اکتبر اعلام کرد، دارایی های زمین پس از استخراج این شرکت را «غباری از طلا» توصیف کرد. به گفته مالک لیگ، گروه انرژی چک از همان زمان، کار بر روی ساخت بزرگترین نیروگاه خورشیدی شناور آلمان را در یک معدن زغال سنگ آغاز کرده و هفته گذشته مجوز ساخت ۱۷ توربین بادی در یک گودال سابق را گرفت.

سرعت تصویب های لیگ و مقیاس سرمایه گذاری زنگ خطر را برای توسعه دهندگان سبز کوچکتر و همچنین دولت های محلی در شرق آلمان، جایی که معادن زغال سنگ روباز این کشور در آن قرار دارند، به صدا درمی آورد. درگیری احتمالی روز پنجشنبه زمانی که رابرت هابک وزیر اقتصاد آلمان در بازدید از نیروگاه جین شوالد این شرکت، به لیگ از «حمایت کامل سیاسی» خود اطمینان داد، تشدید شد.

مارتین ماسلتون، نماینده منطقه ای گروه صنعت بادی بی دبلیو ای BWE گفت: تعیین مناطق لیگ مشکل ساز است. چنین ملاحظاتی تحت قانون ضد تراست مرتبط است.

این احساسی است که در ایالت های زاکسن و براندنبورگ در شرق آلمان، جایی که لیگ بزرگترین عملیات خود را اجرایی می کند، بازتاب یافته است. به گفته گرد لیپولد، معاون وزیر انرژی زاکسن، ما در انتقال انرژی به بازیکنان مختلفی نیاز داریم.

معدن کاران چگونه تغییر عقیده دادند؟

موضوع مهمتر این است که آیا معدن کاران حق دارند چنین تحول عمده ای ایجاد کنند؟ در آلمان شرقی کمونیست سابق، زمین ها به اجبار مصادره می شد و بازپرداخت پس از جنگ سرد اغلب بی نظم بود. اکنون، با حذف تدریجی زغال سنگ، برخی این سوال را مطرح می کنند که معدن کاران چه تعهداتی در قبال میراث زغال سنگ خود دارند.

یورگ هیلمان رهبر یکی از پروژه های بادی یک توسعه دهنده نیروگاه انرژی های تجدیدپذیر گفت: زمین بسیاری از مردم برای زغال سنگ، حتی بر خلاف میل آنها به نفع بهره برداران معدن روباز مصادره شد. این مناطق پس از پایان عملیات و بازسازی بعدی توسط اپراتور دوباره در اختیار مردم قرار می گیرند.

لیگ می گوید طرح های سبز آن به جذب صنعت و مشاغل بیشتر به شرق سنتی ضعیف تر از لحاظ اقتصادی کمک می کند. کاتی گرستنر، سخنگوی لیگ در این باره عنوان کرد: اگر آلمان می خواهد به اهداف آب و هوایی خود دست یابد، هر کمکی لازم است.

این یک نکته مهم برای دولت مرکزی است که قبلا ۱۶ ایالت را موظف کرده تا سال ۲۰۳۲ حداقل ۲ درصد از مزارع خود را به انرژی های بادی اختصاص دهند. با تسلط، دولت برای اصلاحیه ای تلاش کرد که چنین مناطقی را فقط می توان به عنوان نیمی از هدف در نظر گرفت.

آلمان همچنین پیشنهاد کرد که تصویب سریع پارک های بادی در معادن زغال سنگ را در قانون فدرال قرار دهد، چیزی که ایالت های دارای معدن آن را رد کردند. اما حتی با داشتن چنین حقوقی در سطح منطقه ای، دولت ها همچنان با یک معضل روبرو هستند: اجتناب از انحصار سبز، اما خطر به تاخیر انداختن اهداف تجدیدپذیر.

در غرب آلمان، جایی که آر دبلیو ای در نظر دارد تا تجارت زغال سنگ خود را در سال ۲۰۳۰ متوقف و ۴ میلیارد یورو در انرژی های تجدیدپذیر سرمایه گذاری کند، مخالفت ها کمتر شده است. این عمدتا بدان دلیل است که مناطق کوچکتر هستند و همچنین شرکت برق مزارع بادی را با مشارکت مستقیم شهرداری راه اندازی کرده و به گفته گیدو استفن سخنگوی آر دبلیو ای، این همکاری ها پذیرش محلی را افزایش می دهد.