معادن کشور تهی شده اند/پلنکس ۲۰۲۱ در پیشرفت صنعت فولاد کشور موثر است

به گزارش دنیای معدن، داشتن صنعت فولاد پویا و قدرتمند قبل از هر چیز در گرو، اکتشاف و استخراج بهینه معادن و حل مشکلات متعدد آنهاست. کنفرانس بین المللی صنعت فولاد و مواد اولیه که ۲۵ آبان ماه در کیش برگزار می شود فرصتی است مناسب برای پرداختن به مشکلات و البته فرصت های پیش روی معادن کشور. در همین راستا با رئیس انجمن سنگ آهن ایران به گفتگو نشستیم. با گسترش نیوز همراه باشید.

تبعیض شدید

کنفرانس هایی مثل پلنکس ۲۰۲۱ قطعاً می تواند در رشد و پیشرفت صنعت فولاد کشور موثر باشد. مهرداد اکبریان، رئیس انجمن سنگ آهن ایران ضمن بیان این موضوع اظهار داشت: «همایش پلنکس، کنفرانس ها و همایش ها و حتی نمایشگاه ها نقش مثبتی دارند. بخش عمده مشکلاتی که زنجیره صنعت فولاد کشور و کسب وکار معدن را تحت الشعاع قرار داده و باعث شده هیچ یک از ما از وضعیت معادن کشور و کم و کیف توسعه آن راضی نباشیم به اختلاف نگرش و در واقع تبعیضی مربوط می شود که متاسفانه دست اندرکاران، قانون گذار و تصمیم گیران دولتی بین صنعت و معدن قائل می شوند. کنفرانس های این چنینی فرصتی است برای بیان و تشریح این قبیل موضوعات. اگر چنین شود حرکت رو به جلو خواهد بود. طی سالیان گذشته به بخش بالادست صنعت فولاد یعنی معدن فکر نشده است. حمایت و سرمایه گذاری انجام شده در بخش فولاد در بخش معدن به عمل نیامده است».

بخش معدن عقب ماند

وی افزود: «تولید فولاد از ۱۰ به ۳۰ میلیون تن رسیده و از اعداد به مراتب بزرگ تری سخن به میان می آید. بخش معدن دیده نشده و چشم اندازی برای آن تعریف نشده است. به صورت جزیره ای عمل شده، صرفاً به افزایش تعداد خطوط فولاد توجه شده و بررسی نکرده اند که آیا بخش معدن را آماده کرده ایم یا نه؟ نگرش به معدن باید تغییر کند. معدن باید بتواند خود را به قول معروف برساند. توسعه بخش معدن فقط از طریق پارامترهای بیرونی ممکن نمی شود. معدن باید توسعه درونی هم داشته باشد. متاسفانه درون معادن، تهی است. تجهیزات، ماشین آلات و صنایع متناسب و به روز وجود ندارد. از سرمایه گذاری های کلانی که در بخش فولاد می بینیم در بخش معدن خبری نیست. قوانین دست و پاگیر معادن را احاطه کرده است. مطالبات دولت هم به مطالبات نقدی تبدیل شده است. به اشکال مختلف از معادن پول گرفته می شود. همه این موارد دست به دست هم داده تا معادن کشور ضعیف باشند».

کنفرانس، غنیمت است

اکبریان در ادامه تصریح کرد: «کفه ترازو صنعت و معدن متوازن و برابر نیست. صنعت به شدت سنگین شده اما معدن تهی است. این موضوع مهم باید بارها و بارها مطرح شود. دولت عوض شده و رئیس جمهور، وزرا و مدیران جدید باید از همان ابتدا به فرایند تصمیم گیری و بخش اجرایی ورود پیدا کنند. آنها باید نگاه درستی به شرایط گذشته و کنونی معدن داشته باشند. در همین راستا این قبیل کنفرانس ها را غنیمت می دانیم چون فرصتی است برای طرح موضوعات گفته شده. چندان اصرار نداریم که حتماً مدیران دولتی حضور داشته باشند اما بسیار علاقه مند هستیم که نتیجه و گزارش همایش در قالب بیانیه، گزارش جلسه و ... به اطلاع مسئولان وزارت صمت، اقتصاد و بقیه دست اندرکاران قرار داده شود تا در جریان شرایط قرار بگیرند».

دو سناریو برای ایمیدرو

اکبریان در ارتباط با عملکرد سازمان هایی مثل ایمیدرو در توسعه معادن کشور اظهار داشت: «ایمیدرو زمانی که نقش خود را بازی می کند عملکرد خوبی دارد. رد کردن ایمیدرو اشتباه است چون بخش عمده کارهایی بزرگ که در بخش معدن و صنایع معدنی انجام می شود توسط این سازمان انجام شده است. در مجموع دو حالت وجود دارد. می توانیم ایمیدرو را یکی از معاونت های صمت در نظر بگیریم که به بدنه دولت تعلق دارد. دولت قرار نیست که رقیب بخش خصوصی کشور باشد؛ بلکه وظیفه اصلی آن پوشش و حمایت از بخش مولد و خصوصی فعال در بخش معدن و صنایع معدنی است. ایمیدرو نباید نتیجه گرا باشد. باید هدایتگر باشد یعنی اکتشاف کند، معدنی را راه اندازی و به بهره بردار بعدی، محول کند. به هر حال باید به گونه ای عمل کند که وظایف حاکمیتی تعریف شده در بخش معدن، انجام شود».

وی در تشریح بیشتر موضوع گفت: «حالت دوم آن است که ایمیدرو را یک شرکت و بنگاه در نظر بگیریم که سودآوری و زیان آوری دارد. در این صورت به رقیب تولیدکنندگان تبدیل می شود. این رقابت درست و سالم نخواهد بود زیرا به ارتباطات دولتی و رانت اطلاعاتی دسترسی خواهد داشت. در این صورت دولت باید بین حوزه عمل ایمیدرو و بقیه شرکت ها تفکیک قائل شود. دولت نباید اجازه دهد که همه موارد به ایمیدرو واگذار شود. در این صورت ما می دانیم که حوزه عمل هرکدام از ما چیست و به چه حوزه ّهایی نباید وارد شویم».

وی افزود: «در حال حاضر حدود ۱۱ هزار و ۲۰۰ معدن در کشور وجود دارد. فقط در بخش فلزی، چند هزار معدن فعالیت می کنند. بدیهی است که تقسیم حوزه ها و منافع باید به گونه ای باشد که تضاد منافع ایجاد نشود. به عنوان انجمن، توان قانون گذاری و سیاست گذاری کلان نداریم پس سعی کرده ایم به عنوان مشاور در کنار مدیران ایمیدرو باشیم یا بنگاه های عضو آن را در انجمن های تخصصی عضو کنیم تا حداقل بتوانیم دست کم در جلسات کوچک تر حضور داشته باشیم و دغدغه های خود را مطرح کنیم و سعی کنیم اجازه ندهیم تصمیمات نادرست باعث خسارت دیدگی بنگاه های کوچک و متوسط شود. البته این تلاش کفایت نمی کند. قرار نیست سازمانی مثل ایمیدرو نفش بازیکن آزاد را بازی کند و در کل زمین حضور داشته باشد اما دیگران محدود شوند».