اتحادیه اروپا و آمریکا برای مقابله با فولاد کثیف چین راه سختی پیش رو دارند

به گزارش دنیای معدن، پیشنهاد برای ایجاد یک جبهه متحد علیه پکن، سنگ بنای آتش بس در خصوص جنگ تعرفه های فولاد بین واشنگتن و بروکسل در پایان ماه اکتبر بود که به جنگ تجاری شعله ور شده توسط دونالد ترامپ در سال 2018 پایان داد. آمریکا و اروپا متعهد شده اند که با دشمن مشترک خود مبارزه کنند.

با این حال، آنها سال‌هاست که تلاش کرده‌اند تا علیه پکن بسیج شوند. در واقع، ایالات متحده، اتحادیه اروپا و ژاپن در اواخر سال 2017 بدون اشاره به فولاد چینی، متعهد شدند که بخش هایی از صنعت جهانی فولاد با ظرفیت مازاد را مهار کنند.

هیچ کس شک ندارد که چین هم از نظر تولید مازاد یارانه ای و هم از نظر آسیب های زیست محیطی، یک مشکل بزرگ برای دنیا محسوب می شود. این کشور بیش از نیمی از فولاد جهان را تولید می کند و خروجی آن نیز یکی از آلوده ترین صنایع فولادسازی در جهان است.

اگر راهی برای مجبور کردن چین به سبز شدن وجود داشته باشد، این راه برای دنیا بسیار مهم خواهد بود، زیرا صنعت فولاد جهانی به تنهایی حدود 11 درصد از کل انتشار CO2 در دنیا را به خود اختصاص داده است.

جای تعجب نیست که بیانیه مشترک ترانس آتلانتیک در مورد توافق اکتبر از جزئیات مختصر و مجملی برخوردار باشد. یکی از مقامات کمیسیون اروپا اذعان کرد که هر دو طرف به هیچ یک از جزئیات توافق آینده نپرداخته اند. این مقام گفت: تعهد سیاسی برای امتحان این توافق وجود دارد، اما مدتی طول می کشد تا بفهمیم که روش های اجرای آن چگونه خواهد بود.

این در حالیست که تلاش‌های قبلی برای مقابله با ظرفیت مازاد، مانند برگزاری مجمع جهانی ظرفیت مازاد فولاد یا مذاکرات سه جانبه بین اتحادیه اروپا، ایالات متحده و ژاپن در مورد یارانه‌های صنعتی، نتیجه چندانی در پی نداشته است. پاسکال لامی، کمیسر سابق بازرگانی اتحادیه اروپا و رئیس سازمان تجارت جهانی، گفت: آنچه بین ایالات متحده، اتحادیه اروپا و ژاپن برای اعمال فشار بر چین در زمینه یارانه فولاد انجام شد، به نظر من به جایی نخواهد رسید.

تا به امروز، رویکردهای ایالات متحده و اتحادیه اروپا برای محدود کردن واردات محصولات دارای کربن بالا کارساز نبوده است و نگرانی‌هایی را در مورد اختلافات تجاری آتی افزایش داده است.

اتحادیه اروپا در ماه ژوئیه از مالیات مرزی کربنی خود بر واردات فولاد، آهن، سیمان، کود، آلومینیوم و برق رونمایی کرد تا رقبای خارجی که کالاهای آلوده تر می فروشند را تحت شرایط مشابهی که تولیدکنندگان اتحادیه اروپا با آن مواجه هستند، قرار دهد. این در حالیست که واشنگتن با این امر مخالفت کرده و آن را "آخرین راه حل" خوانده است.

از نظر تئوری، تجارت جهانی می تواند از این اتحاد فراآتلانتیکی در قیمت گذاری کربن سود ببرد. اما اگر هدف از این طرح ایالات متحده، ایجاد یک باشگاه کربنی باشد تا اتحادیه اروپا مالیات مرزی کربنی خود را فراموش کند، پاسخ کمیسیون اروپا به آنها یک «نه» ساده خواهد بود.

تاد تاکر، مدیر مطالعات حاکمیتی در موسسه روزولت، یک اندیشکده واقع در واشنگتن دی سی، چندین مسیر را برای ایالات متحده و اتحادیه اروپا برای همسویی با استانداردهای انتشار کربن در صنعت فولاد برشمرد. او گفت که آنها می توانند سازوکاری را ایجاد کنند که به تولیدکنندگان برای سرمایه گذاری در تأسیسات تولیدی سبزتر و پایبندی به مقررات داخلی اعتبار دهد.

اولین گام ایجاد یک کارگروه فنی در راستای توسعه یک روش مشترک برای اندازه گیری میزان کربن منتشر شده در طی فرآیندهای تولید فولاد و آلومینیوم خواهد بود.

کارتل فولادی

حتی اگر دو طرف بر سر یک استاندارد مشترک و مبتنی بر کاهش انتشار کربن به توافق برسند، چالش بعدی تشویق دیگران به پیروی از آن استاندارد خواهد بود. ساده ترین رویکرد، اعمال تعرفه بر محصولات فولادی و آلومینیومی از کشورهایی است که به آن استاندارد پایبند نیستند، چیزی که هر دو طرف به آن اشاره کرده اند.

والدیس دامبروسکیس، رئیس بازرگانی اتحادیه اروپا گفت: یکی از عناصری که در مورد آن بحث خواهیم کرد این است که چگونه دسترسی به بازار را برای شرکت هایی که شرایط مدنظر را برآورده نمی‌کنند یا استانداردهای مربوط به انتشارکربن پایین محصولات خود را رعایت نمی‌کنند، محدود کنیم.  

این امر هزینه تولید و داد و ستد فولاد کثیف را افزایش می دهد و سیاست های داخلی را برای حمایت از تولیدات با شدت کمتر کربن تضمین می نماید.

رهبران صنعت ابراز خوش بینی کردند که این توافق می تواند چین را مجبور کند حداقل برخی از شیوه های تجاری خود را اصلاح نماید.جعفری طهرانی