طرح های توسعه فولادی راهی هرمزگان شوند

به گزارش دنیای معدن، آمایش سرزمین ضرورتی است که منجر به توسعه پایدار می شود. عدم توجه به این موضوع در سال های گذشته منجر به قرارگیری مجموعه های فولاد سازی در بخش های مختلفی از کشور شد که گاها مشکلاتی در حوزه تامین آب برای آنها مطرح است.

درواقع امروز صنعت فولاد با توجه به چالش هایی همچون انرژی، تامین مواد اولیه، دسترسی به بازارهای صادراتی به اهمیت آمایش سرزمین پی برده به دنبال اجرایی کردن فاکتورهای آن در طرح های توسعه ای خود است.

در این بین اجرای طرح های جدید فولادی در مناطقی همچون چابهار شاید در کاهش قیمت تمام شده موثر بوده و بتواند سوددهی بیشتر مجموعه ها را به همراه داشته باشد.

اما در بخش دیگر انتقال طرح های توسعه ای به استان هرمزگان و استفاده از مزیت های موجود در این منطقه می تواند در کاهش قیمت تمام شده موثر و سرعت توسعه را افزایش دهد.

البته در این میان زیرمجموعه های هلدینگ فولاد مبارکه مستقر در این منطقه همچون فولاد هرمزگان می تواند با استفاده از مزیت های موجود در منطقه علاوه بر نقش آفرینی بیشتر در بازار داخلی می تواند حضور پررنگی در صادرات داشته باشد.

اما با جدی شدن چالش انرژی از یک سو و قوت گرفتن فرضیه واردات سنگ آهن، حضور در منطقه هرمزگان می تواند شرکت های حاضر را نسبت به دیگر شرکت ها در رقابت های داخلی و صادراتی پرتوان تر کند.

ضرورت این موضوع به اندازه ای است که فولاد هرمزگان برای توسعه فعالیت های خود ۳۰ درصد از سهام شرکت ستاره سیمین را در اختیار گرفته است.

در حال حاضر با توجه به شرایط پیش آمده در حوزه انرژی دیگر زمان فرصت سوزی برای مجموعه های بزرگ همچون فولاد مبارکه وجود ندارد. از سویی دیگر اجرای هرچه بیشتر طرح های توسعه در استانی با محدودیت منابع آب وانرژی می تواند از دیدگاه سیاسی موضوعات دیگری را به همراه داشته باشد. درنتیجه ضرورت بر آن است که فولاد ساز بزرگ با در نظر گرفتن چالش هایی در حوزه آب و گاز، طرح های توسعه خود را به منطقه هرمزگان آورده و از ظرفیت های موجود در منطقه ویژه خلیج فارس استفاده کند.

البته در این میان نگاه استانی در بین برخی مدیران و نمایندگان مجلس مانع از توسعه براساس آمایش سرزمین شد اما در حال حاضر شرایط در حوزه تامین آب و انرژی به صورتی است که نباید توسعه اقتصاد ملی را فدای توسعه منطقه ای کرد و به دنبال امتیاز خواهی برای استان هایی بود که در تامین آب و دیگر انرژی ها با مشکل همراه هستند. چنین موضوعی بر ضرورت توسعه صنعت فولاد در مناطق جنوبی کشور که دسترسی بهتری به آب دارند، می افزاید.

استفاده از ظرفیت های موجود در منطقه ویژه بر افزایش توان رقابتی فولاد ایران در بازارهای صادراتی موثر بوده و می تواند قیمت تمام شده را کاهش دهد. دراوقع با چنین نگاهی می توان به توسعه پایدار دست یافت و شاهد رشد اقتصادی در کشور بود.تیتر 20