ناکامی فولاد سازان در واردات گاز / چرا تا به امروز فولادی ها به فکر سرمایه گذاری در بخش گاز نبوده اند؟

به گزارش دنیای معدن، صنعت فولاد بنای توسعه خود را بر افزایش 2 برابر تولید گاز در دو دهه گذشته گذاشت و در این سال ها با توجه به نقشه راه 55 میلیون تنی تلاش کرده هدف پیش بینی شده را محقق کند. با این حال تولید گاز با وجود ذخایر بسیاری که در اختیار کشور است از توسعه فولاد عقب ماند.

جای تعجب دارد که چرا در بازنگری های طرح جامع فولاد نسبت به این موضوع هشداری داده نشده و امروز در آستانه دستیابی این صنعت به چشم انداز پیش بینی شده، کمبود گاز گریبان گیر تولیدکنندگان فولاد شده است.

این در حالی است که به غیر از ذوب آهن اصفهان و فولاد زرند ایرانیان، تمامی واحدهای فولادسازی از تکنولوژی احیای مستقیم بر پایه گاز استفاده می کنند و این بحران می تواند نقش مهمی در کاهش تولید صنعت فولاد کشور ایفا کند.

اما در این میان فولادسازان می توانند خود آغاز کننده اتفاقی جدید در تامین گاز باشند و با واردات آن نیاز خود را تامین کنند.

البته این موضوع می تواند در کوتاه مدت اجرایی شود تا سرمایه گذاری های جدید به بهره برداری برسد. اما باید دید این موضوع تا چه اندازه به نفع فولاد سازان خواهد بود.

کسری غفوری مدیر عامل فولاد خراسان پس از پیشنهاد ارائه کارت انرژی به مردم ، به موضوع وردات گاز توسط فولادی ها اشاره می کند، می گوید، مهم ترین راهکار کوتاه مدت تامین گاز فولادسازان، واردات گاز است و در انجمن فولاد نیز این موضوع را پیگیری کردیم که متاسفانه بنا به دلایلی نتوانستیم آن را به نتیجه برسانیم. با این حال فولادسازان می توانند متولی واردات گاز شوند.

اما اینکه چرا تا به امروز فولادی ها به دنبال سرمایه گذاری در بخش گاز نرفته اند و امروز در نقطه بحران از آمادگی برای حضور در این بخش خبر می دهند، بخشی به دلیل عدم واقعی بودن قیمت حاملان انرژی است. درواقع پاشنه آشیل تامین گاز را بتوان قیمت دانست. یعنی در آستانه واقعی شدن قیمت گاز در بودجه 1401 و همچنین کمبود آن در فصل زمستان فولادی ها دست بکار شده اند تا سر سلامت از بحران گذر کنند.

البته با کمی بررسی قابل رویت است که در سال های اخیر فولادی ها نیز خود نسبت به این بحران چندان احساس نگرانی نداشتند و امروز با واقعی شدن قیمت ها و کمبود گاز می توان شاهد تکاپوی آنها بود.

هرچند موضوع واردات می تواند به تامین گاز کمک کند و به گفته برخی فعالان واردات آن ارزان تر از قیمت فعلی خواهد بود اما در این میان مشکلات دیگری وجود دارد که باید دولت وارد کار شود.

ترکمنستان گزینه روی میز برای واردات گاز است اما در این بین بدهی وزارت نفت به این کشور کار بخش خصوصی را سخت کرده است. در کنار آن ترکمنستان نیز از تعهدات خود به قراردادهای دیگر خبر داده که عملا واردات را غیر قابل اجرا کرده است.

درنتیجه آن طور که پیداست کلاف تامین گاز بین وزارت صمت و نفت آن قدر پیچیده شده که بخش خصوصی یا همان فولادی ها هم نمی توانند به راحتی سرنخ آن را پیدا کنند. ناکامی فولادی ها در واردات گاز شاید به عملکرد وزارت نفت باز گردد، درواقع مشکل در بخشی دیگر توانسته فعالان صنعت فولاد را در بخشی دیگر از صنعت کشور گرفتار کند.

اما در این بین شاید ایستادن و کاری از پیش نبردن تنها به پاسکاری این مشکل میان بخش خصوصی و دولتی بینجامد. فولادسازان باید بیش از هرچیز به دنبال افزایش بهره وری و اصلاح الگوی مصرف باشند تا سال های از دست رفته را جبران کند.

از سویی دیگر این بحران بار دیگر به اهمیت آمایش سرزمین تاکید دارد، زیرا اگر جانمایی فولادسازان به درستی در نزدیکی آب های جنوب کشور که به ذخایر گازی کشور هم نزدیک است صورت می گرفت امروز حل این بحران آسان تر بود. تیتر20