فناوری های نوین در صنعت فولاد؛ الزامات و روش ها

به گزارش دنیای معدن، مدیرعامل «ومعادن» ادامه داد: یکی دیگر از فناوری‌های نوین، تولید آهن مذاب به روش الکترولیز است که در این روش، ابتدا سنگ آهن در یک محلول الکترولیت حل شده و سپس با عبور جریان برق، امکان جداسازی آن فراهم می‌شود و محصولات این واکنش آهن فلزی و اکسیژن خواهد بود.

سعدمحمدی در ادامه به انواع روش‌های تولید گاز هیدروژن در صنعت و محدودیت‌های آن اشاره کرد و گفت: تا پیش از سال ۲۰۲۰، گاز هیدروژن عمدتاً از احتراق گاز طبیعی حاصل می‌شد که به دلیل تولید همزمان گاز آلاینده CO2 به آن هیدروژن خاکستری می‌گویند.

وی افزود: در روش دیگر، با فناوری CCUS (carbon capture, utilization and storage – جذب کربن، استفاده و ذخیره آن) کربن تولیدشده از احتراق گاز طبیعی و سوخت‌های فسیلی از دودکش‌ها جذب شده و در زیرِ زمین ذخیره می‌شود که هیدروژن ماحصل آن، هیدروژن آبی نامیده می‌شود.

سعدمحمدی با بیان اینکه روش مطلوب ما فرآیندی است که تولید CO2 در آن به صفر میل کند، به روش الکترولیز آب اشاره کرد و گفت: ۴ درصد از تولید جهانی هیدروژن از این مسیر به دست می‌آید؛ از آن جایی که هیدروژن‌ از مولکول‌های آب حاصل می‌شود و نه هیدروکربن‌ها، به آن هیدروژن سبز گفته می‌شود و هیچ گاز آلاینده‌ای وارد محیط زیست نمی‌کند.

مدیرعامل شرکت سرمایه‌گذاری توسعه معادن و فلزات تاکید کرد: تأمین هیدروژن از روش الکترولیز برای تحقق اهداف صنعتی، به برق بسیار زیادی نیاز دارد که باعث شده روش بسیار پرهزینه‌ای باشد و نیازمند سرمایه‌گذاری هنگفتی است.

وی افزود: علاوه بر آن، برای تحقق «هیدروژن سبز»، انرژی برقی که استفاده می‌شود باید از روش‌های تجدیدپذیر و بدون استفاده از سوخت‌های فسیلی تولید شده باشد که این پیش‌نیازها دستیابی به آن را برای ما بسیار پرهزینه می‌کند اما پیوستن به این مسیر یک باید است؛ در غیر این صورت در صادرات محصولاتمان دچار مشکلات جدی خواهیم شد.

سعدمحمدی در پایان بیان کرد: بر اساس پیش‌بینی‌های انجام شده، تولید فولاد خام از ۱.۸۶۷ میلیارد تن در سال ۲۰۲۰ به ۲.۱۸۷ میلیارد تن در سال ۲۰۵۰ خواهد رسید. فولادسازی به روش‌های فعلی بین سال‌های ۲۰۴۵ تا ۲۰۵۰ متوقف شده و تنها از روش‌های نوظهور و فناوری‌های تولید فولاد سبز استفاده خواهد شد.

 

منبع: معدن مدیا