سیاست «آفتابه لگن هفت دست در استقلال»؛ استخدام «پین» برای پرستیژ مجیدی!
دنیای معدن- شایعاتی در خصوص جدایی گابریل پین از استقلال مطرح شده است.
به گزارش دنیای معدن، از اواسط فصل گذشته بود که فرهاد مجیدی عنوان کرد به دنبال جذب گابریل پین، مربی سابق تیم ملی فوتبال ایتالیاست. این ادعای مجیدی با واکنش هیجانی هواداران استقلال روبرو شد و آنها هم از حضور این مربی در تیم محبوب‌شان استقبال کردند؛ اما مدیریت سابق باشگاه استقلال، تمایلی به جذب دستیار سابق پراندلی نداشت و این مسئله موضع‌گیری‌های متعدد مجیدی را در پی داشت.
در نهایت پین به عنوان مربی به استقلال پیوست و اولین حضور او روی نیمکت آبی‌پوشان در بازی با الهلال بود که در این مسابقه استقلالی‌ها با شکست مقابل حریف عربستانی خود از لیگ قهرمانان آسیا کنار رفتند. با شروع فصل جدید فوتبال ایران انتظار می‌رفت که آثار حضور پین در استقلال احساس شود؛ چرا که از یک طرف این مربی با هزینه‌های زیادی به استقلال آمد و از طرف دیگر آبی‌پوشان فرصت کافی داشتند تا تحت تاثیر برنامه‌های تاکتیکی او قرار بگیرند تا روز‌های خوشی که استراماچونی در استقلال رقم زده بود، تکرار شود.
استقلال تا به اینجای کار ۱۷ امتیاز از ۹ بازی کسب کرده و حداقل در ظاهر وضعیت بدی در لیگ ندارد؛ اما برای تیمی که فاقد حتی یک زمین تمرین استاندارد است و در حال حاضر در زمین اجاره‌ای آرارات تمرین می‌کند. قطعاً حضور مربی بزرگی همچون پین نمی‌تواند کمکی به این تیم کند.
امروز (دوشنبه) صحبت‌هایی مطرح شد مبنی بر اینکه گابریل پین از استقلال جدا خواهد شد. رخ دادن این اتفاق این سناریو را تایید می‌کند که پین تنها به خاطر بیکاری حاضر به دستیاری مجیدی شده است و شاید پیشنهادی از کشورش را دریافت کرده که قصد ترک استقلال را دارد. ای کاش مجیدی بیشتر از اینکه به فکر پرستیژ نیمکتش بود مربیانی را به عنوان دستیار انتخاب می‌کرد که کارآمد باشند و نه تنها اسم و رسم‌دار. ضمن اینکه باید دید قرارداد پین به چه شکل تنظیم شده که او می‌تواند به راحتی از استقلال جدا شود.
به هر حال ای کاش حالا که استقلال در زمینه درآمد‌های قانونی خود گام‌های خوبی برداشته یاد بگیرد که این درآمد‌ها را چگونه هزینه کند. استقلال برای حرفه‌ای شدن نیازمند زیرساخت‌های لازم است و باید به سمتی برود که مجبور نشود برای هر بازی بیشتر از یک میلیارد تومان به شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی پرداخت کند؛ نه اینکه با مبالغی گزاف مربیانی را جذب کند که بود و نبود آنها هیچ فرقی با هم ندارد.
این که تصور شود با جذب مربیان گران‌قیمت خارجی که هیچ انگیزه‌ای هم برای کار در ایران ندارند می‌توان شبیه تیم‌های حرفه‌ای شد توهمی بیش نیست. حتی اگر چنین مربیانی با بالاترین انگیزه جذب تیم‌های ایرانی شوند باید ابزار‌های لازم برای کار کردن آنها فراهم شود. در حال حاضر اینگونه به نظر می‌رسد که مجیدی سیاست «آفتابه لگن هفت دست» را در استقلال پیاده کرده است؛ سیاستی که اگر برای استقلال تبعاتی نداشته باشد باید به خوش‌شانسی این تیم غبطه خورد.
دیدگاهتان را بنویسید