ناامنی‌هایی که با آموزش امن می‌شوند

آموزش و آشنا نبودن کارگران معدن با مسائل ایمنی و دانش معدنکاری بوده است. به عنوان نمونه در معادن زغال‌سنگ در سراسر جهان شاهد بروز رخدادهای غم‌انگیز هستیم و این موضوع تا حدود قابل توجهی در ایران نیز به چشم می‌خورد. در واقع آنچه امروز مشکل اصلی معادن زغال‌سنگ ایران به شمار می‌آید نبود تجهیزات نوین و فناوری است. زیرا در بیشتر این معادن از تجهیزات قدیمی استفاده می‌شود و تنها تعداد محدودی از معادن زغال‌سنگ کشور به تجهیزات روز مجهز هستند. در کنار این موضوع بحث آموزش نیروی انسانی و ایجاد انگیزه لازم برای انجام فعالیت معدنکاری اهمیت بسیار زیادی دارد. به عنوان نمونه در حادثه معدن زغال‌سنگ زمستان یورت به عقیده بسیاری از فعالان و متخصصان معدن اگر آموزش لازم به کارگران معدن زمستان یورت داده شده بود و در کنارش شرایط رفاهی و مالی مناسبی برای آنها فراهم می‌شد به طور قطع بر این حادثه اثرگذار بود و درصد رخدادنش را به میزان قابل توجهی کم می‌کرد. معادن زغال‌سنگ ایران جزو مظلوم‌ترین معادن کشور هستند و کارگرانش نیز به نسبت قابل توجهی شرایط سخت‌تری نسبت به دیگر معدنچیان دارند. شاهدیم این دست اتفاقات همچون برخورد سنگ به سر کارگر معدن سرب و روی در بافق که منجر به از دست دادن جانش شد نیز به طورقطع ناشی از نبود آموزش برای حضور در معدن و رعایت اصول ایمنی در هنگام انجام کار بوده است. البته نمی‌توان گفت تنها در ایران معادن زیرزمینی هستند که نا امن‌اند و کارگران تمایلی برای فعالیت در معادن ندارند (زیرا معدنکاری جزو مشاغل سخت دنیاست). اتفاق دیگری که چندی پیش رخ داد جان باختن یک کارگر معدن در اثر سقوط سنگ تزئینی بود. این حادثه در یکی از معادن سنگ تزئینی مازندران اتفاق افتاد. نکته مشترک و دردآور در تمامی این اتفاقات، نبود آموزش کافی و نظارت بر انجام کار براساس نظم و انضباط بوده است. اینکه گفته می‌شود در بخش معدن همه‌چیز به معدنکار و وظیفه‌شناسی وی بازمی‌گردد، تنها یک بخش از مسئله است؛ در مقابل کسانی که مسئولیت بهره‌برداری از معدنی را برعهده می‌گیرند نیز باید به ایجاد محیط امن و هزینه کردن برای ایجاد فضای مناسب در معدن اقدام کنند. زیرا اگر این مهم انجام شود به طور حتم درصد قابل‌توجهی از حوادث معدنی کاهش خواهد یافت.