261983

وقتی ناایمنی معادن جان کارگران را می گیرد

دنیای معدن- وضعیت نامناسب ایمنی معادن در یک دهه گذشته به حدی بحرانی شده است که خبرهای ناگوار معادن تلنگری به مسئولان و متولیان معادن است تا با اهتمام بیشتری نسبت به تجهیز ایمنی معادن اقدام کنند و جلوی تکرار این حوادث را بگیرند.

برای چندمین بار بود که از یکی از معادن زیرزمینی بازدید می کردم این بار به دعوت وزارت صنعت، معدن و تجارت قرار شد از معدن منگنز «ونارچ» به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده سنگ منگنز کشور که دارای ۲ درصد از کل ذخایر معدنی کشور است، بازدید کنیم که به اصرار وزارتخانه به قم رفتم هرچند این برنامه خبری نبود ولی بازدید از معادن برایم جذاب بود و اینکه خانواده‌ام در قم هستند مرا ترغیب کرد که در این سفر تیم خبری را همراهی کنم.

دهم آذرماه ساعت ۱۲ بود که به معدن ونارچ قم رسیدیم معدنی که با حدود ۶۰ سال سابقه در جنوب غربی شهر قم واقع شده و راه ارتباطی از قم به معدن ۳۰ کیلومتر است که ۱۸ کیلومتر آن جاده اصلی قم - نیزار و ۱۲ کیلومتر آن راه اختصاصی معدن است. این معدن در محدوده شهرستان کهک قرار دارد همچنین روستای «ونارچ» در ۲ کیلومتری معدن واقع شده و تعداد زیادی از ساکنان آن در این معدن فعال هستند.

پیش از اینکه وارد معدن شویم مدیر ایمنی معدن منگنز قم درخصوص ایمنی معادن نکاتی را ارائه کرد و گفت که در ۱۰ سال گذشته به خاطر ارتقای ایمنی این معدن هیچ حادثه ای رخ نداده است و حتی یکی از کارگاه های این معدن را به خاطر ناایمن بودن و حفظ جان کارگران یک هفته ای است که تعطیل کرده اند، هر چند برادر خود این مدیر ایمنی در چندین سال گذشته و در یکی دیگر از معادن به خاطر بروز یک حادثه، پای خود را از دست داده بود.

با یک مینی بوس آبی رنگ قدیمی که همه پرده های آن کشیده شده بود و داخل مینی بوس تاریک بود به ورودی معدن رسیدیم لباس های معدن و چکمه ها را پا کردیم هرچند که خبرنگارها درباره سایز و شماره چکمه ها بحث می کردند و هیچ کدوم بهاندازه پاهایشان نبود بلاخره آماده ورود به معدن شدیم.

با یک کلاه ایمنی به همراه چراغ نوری که در بالای آن تعبیه شده بود راهی معدن شدیم قرار بود با یک آسانسور آهنی تا ۲۹۰ متر به قعر زمین برویم روی درب آهنی این آسانسور نوشته شده بود «سلامت برگشتن شما از کار آرزوی فرزندانتان می باشد از وسایل ایمنی استفاده کنید» هر چند این جمله نشانگر نکات ایمنی بود ولیبه قدر تلخ بود که ته دل انسان را خالی می کرد.

 

دیدگاهتان را بنویسید