جایگاه مغفول‌‌‌مانده زغال‌‌‌سنگ ایران
دنیای معدن: سعید صمدی/ دبیر انجمن زغال‌‌‌سنگ ایران- اساسا زغال‌‌‌سنگ در دنیا به دلیل اینکه منبع تامین انرژی است، عنصری مهم به شمار می‌رود. از نظر اهمیت این نوع سوخت، در ابتدا اتحادیه اروپا، به اتحادیه زغال‌‌‌سنگ اروپا معروف بوده و سپس به اتحادیه زغال‌‌‌سنگ و فولاد اروپا تبدیل شده و پس از جنگ جهانی دوم، به اتحادیه اروپا بدل شده است. بنابراین باید این موضوع را در نظر گرفت که انرژی در روزگار ما نقش بسیار تعیین‌‌‌کننده‌‌‌ای در زندگی بشر دارد.
همچنان حدود ۵۵درصد انرژی موردنیاز دنیا را زغال‌‌‌سنگ تامین می‌کند. در کشور ما منابع زغال‌‌‌سنگ قابل‌توجهی وجود دارد، اما به دلیل داشتن منابع نفتی و گازی فراوان، منبع زغال‌‌‌سنگ نادیده گرفته شده و این صنعت به واقع یک صنعت مغفول مانده است. همین موضوع باعث یک انحراف اساسی در زمینه تامین انرژی در کشور شده است. گاز در جهان یک سوخت تمیز، لوکس و گران‌قیمت قلمداد می‌شود، بنابراین در دنیا کسی با گاز سیمان، گچ یا حتی فولاد تولید نمی‌‌‌کند.
برخی صنایع را با زغال‌‌‌سنگ تولید می‌کنند که انرژی ارزانی محسوب می‌شود. در کشور ما به‌‌‌دلیل استفاده بی‌‌‌رویه از گاز، یک ناترازی در میزان تولید و مصرف گاز به‌‌‌وجود آمده است و هم‌‌‌اکنون روزانه حدود ۲۰۰ میلیون مترمکعب در کشور ناترازی گاز داریم، چراکه تمام مصارف انرژی در کشور از طریق گاز تامین می‌شود، در حالی که کشورها در دنیا معمولا یک سبدی از انرژی را برای خود تعریف کرده‌‌‌اند که اگر هر یک از این منابع با مشکل برخورد کرد، کل کشور با بحران روبه‌رو نشود. همان‌‌‌گونه که در دعوای روسیه با آلمان و کشورهای اروپایی شاهد بودیم که به یکباره روسیه گاز خود را به‌‌‌روی اروپایی‌‌‌ها بست و اروپا را تا حدی با مشکل مواجه کرد، اما اروپا با بحران اساسی روبه‌رو نشد، چراکه اروپا ۲۵درصد از سبد خود را بر گاز متمرکز کرده بود. ایران با فرض بی‌‌‌نهایت بودن منابع گازی، حدود ۹۷ تا ۹۸درصد تامین انرژی خود را بر این نوع سوخت متمرکز کرده است؛ از این رو گازی که روی آن تکیه کرده‌‌‌ایم، ۹۰درصد آن از عسلویه تامین می‌شود. هیچ‌گاه مدیریت انرژی به‌‌‌درستی در کشور وجود نداشته است و پس از انقلاب تمام تامین انرژی کشور بر گاز متمرکز شده و گاز را نیز با یارانه ۹۵درصد به مردم و صنایع داده‌‌‌اند، طبیعی است که با این روال مردم و صنایع نیز هیچ‌گونه انگیزه‌‌‌ای برای صرفه‌‌‌جویی نداشته‌‌‌اند.
نتیجه آن آلودگی شهرها، گرمایش زمین و... شده است. ایران باوجود اینکه کشوری صنعتی نیست، اما در تولید دی‌‌‌اکسیدکربن رتبه بالایی را به خود اختصاص داده است. بدون شک اگر روزی در دنیا بخواهند کشورهایی را که دی‌‌‌اکسیدکربن بالایی تولید می‌کنند، جریمه کنند، ایران دچار بحران خواهد شد. در ایران بیش از اندازه انرژی مصرف می‌شود، برای نمونه ترکیه همسایه ایران، تقریبا به اندازه ایران جمعیت دارد، هوای سردتری نسبت به کشور ما دارد و از ما نیز صنعتی‌‌‌تر است و باوجود حدود ۴۰ تا ۵۰ میلیون نفر گردشگر، ولی متوسط مصرف گاز روزانه آنها ۲۰۰میلیون مترمکعب است، در حالی که ما یک میلیارد مترمکعب گاز مصرف می‌‌‌کنیم. تمام این شرایط به این دلیل است که باوجود گاز، جایگاه زغال‌‌‌سنگ در ایران بسیار مغفول مانده است.
دیدگاهتان را بنویسید